شهید غلام سرور فرزند محمد عوض نواسه شاه ولی خان از ټول پردل خان، خان سعید خواجه عمری در سال ۱۳۲۷ شمسی در قریه کاریز ولسوالی خواجه عمری ولایت غزنی دریک فامیل متوسط الحال دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در مکتب سلطان مسعود در ولسوالی خواجه عمری ولایت غزنی و دوره ثانوی را در سال ۱۳۴۵خورشیدی در لیسۀ محاسبه و اصول تحریر(لیک اوشمیر) شهرکابل به درجۀ عالی به پایان رسانید. با وجود داشتن علاقه و استعداد سرشار در جهت ارتقای سویۀ تحصیلی ، بنا بر مشکلات اقتصادی ( ناشی از ضبط زمین های پدری وی توسط دولت به دلیل تآخیر در پرداختِ اقساط قرضۀ کوپراتیف) به طور اجبار از تحصیل بازماند و در پست های اداری و محاسبوی مشغول کار شد.
در لشکر گاه، نیمروز و کابل در پست های مدیریت های عمومی محاسبه و مالی و اداری و مدیریت عواید وزارت فواید عامه و قوای کار از ۱۳۴۵ الی ۱۳۷۳ شمسی کار کرد. همکاران وظیفه وی او همیشه از صداقت، جدیت، رفاقت و پشتکار او به عنوان یک انسان صادق و نمونه یاد می کنند.
شهید مدیر غلام سرور عطش پایان ناپذیری در فراگیری علم و دانش داشت. همیشه کتاب میخواند و جوانان را تشویق به فراگیری علم و دانش می نمود. در زمینه های جامعه شناسی، فلسفه، سیاست، اقتصاد و تاریخ مطالعاتی انجام داد. دارای طرز تفکر علمی، بینش سیاسی و اجتماعی بود. در میان مردم وهمقطاران خود به صفت یک شخصیت متفکر، وارد در مسایل سیاسی و اجتماعی تبارز نمود. دارای وسعت نظر و قدرت بیان عالی در طرح و تحلیل مسایل سیاسی و اجتماعی بود. در صحبت ها و تحلیل هایش دوستان و دشنمان مردم را از هم جدا می کرد. در امر وحدت مردم و همکاری میان آنها تلاش فراوان به خرچ داد. در مجالس و تجمعات مردمی صدای خود را به طرفداری از حقوق مظلومان بلند می کرد. با زبان ساده و فصیح مسایل سیاسی را به بررسی می گرفت و علیه فساد ومظالم اجتماعی موضع گیری می کرد. با حکومتهای جابر و استبدای سر سازش نداشت و بر ضد شان دست به مبارزه زد. همواره در خدمت مردم بود و آنها را برای رهایی از چنگال فقر ، بیسوادی و ستم ملی و طبقاتی تشویق و ترغیب می نمود.
ساختار فکری مرحوم غلام سرور مخالفت با هرگونه تجاوز، استعمار، جنگهای غیر عادلانه ،استثمار و نژاد گرایی بود. هنگامی که روس ها به افغانستان تجاوز کردند و گستاخانه استقلال سیاسی ما را نابود کردند ، غلام سرور با تکیه بر آگاهی سیاسی و شجاعت انقلابی خود همراه با یاران فداکارش ، بر ضد روس ها و عمال وطنی شان موضع گیری کرد و دست به مبارزۀ بی امان و آشتی ناپذیر زد. او که عضویت سازمان آزادیبخش مردم افغانستان (ساما) را حاصل کرده بود ، در بخش فرهنگی این سازمان تلاش و فعالیت بیدریغانه انجام داد.
در ماهِ میزان سال ۱۳۶۴ شمسی همراه با جمعی از همرزمان و همفکرانش دستگیر و به زندان رفت. بعد از تحمل شکنجه های دوامدار جسمی و روحی ، به جرم دفاع از مادر میهن و آرمان آزادی ، دموکراسی و عدالت اجتماعی ، توسط “محکمه اختصاصی انقلابی” به شانزده سال حبس محکوم گردید. وقتی رژیم مزدور روس آفتاب بخت خود را در حال افول دید ، برنامۀ ” عفو زندانیان سیاسی ” را روی دست گرفت. زنده یاد غلام سرور پس از سپری کردن دو سال و هشت ماه حبس تنفیذی ، از زندان پلچرخی کابل با گردن افراشته رها شد. طبق پیشبینی مرحوم غلام سرور ، رژیم وابسته به روس سقوط کرد وخادیست های شکنجه گرمنحیث دشمنان مردم افغانستان با سر افگندگی تاریخی از صحنه سیاسی کشور رانده شدند.
بعد از سقوط رژیم خلقی – پرچمی ، نوبت به حکومت مجاهدین رسید. جنگهای خونینی میان گروه های جهادی در گرفت که مردم افغانستان ، بخصوص شهریان کابل به خاک و خون غلطیدند. زنده یاد غلام سرور یکی از این قربانی ها بود. در ماه حوت سال ۱۳۷۳ خورشیدی، در اثر اصابت مرمی سیه دلان خونریز ، مغز آن انسان مهربان و عاشق آزادی از هم پاشید و به جاودانگی پیوست.
شهید غلام سرور تا آخرین روز های عمرش ، با اعتقاد راسخ به اندیشه های والا و نجاتبخش توده های اسیر و مظلوم ، سرفرازانه زیست و مردانه جان باخت. راه و روش مبارزاتی و اخلاق انسانی او سرمشق نسل امروز و فردا خواهد بود.
روحش شاد و یادش گرامی باد!
به قلم: جانعلی
کابل – افغانستان- جوزای ۱۳۸۹
